Sevgilin Şiiri - Orhan Bahadırsoy

Çekinirim, utanırım yaşımdan başımdan.
Düştü sefil yaşayışa, güzâra sevgilin.
Çekilmezdi eller benim saçımdan, başımdan
şimdi muhtaç bir okşama rüzgara sevgilin.

Günler geçer, ömür gider elimden, güzelim.
Öptüm senin saçlarından belinden, güzelim.
Söyle daha güzel ne var ölümden, güzelim?
Adım adım yaklaşıyor mezara sevgilin.

Diken gibi battım kendi canıma, teessüf!
Bulandım da belendim ben kanıma, teessüf!
Sürünerek gelecektim yanına, teessüf!
birden düştü böyle çıkmaz çıngara sevgilin.

Diyorlar ki yaşıyormuş kabirde ölenler.
Bizi agâh etmediler bu sırdan ölenler.
Ha bekledik gelmediler o yerden ölenler,
bekle, bir yol bulur elbet firara sevgilin.

Dur güzelim, hafif hafif gülümse, ağlama.
El ayağım parçalara bölünse, ağlama.
Bir kaderin mutluluğu ölümse, ağlama,
sevin artık mutlu olur avare sevgilin.