Sevgilimsin Sen Şiiri - Cüneyt Tekin

Sevgilimsin sen bu garip duruma karşı
Yaşıyoruz kendi masumiyetsizliğimizde
Kendi imkansızlığımızı
Yokluğunda sıradan,
Yokluğunda tek düze bir yaşam bu
Varlığınla değer kazanıyor şehir trafiği
Pazartesi sabahları, sıradan antibiyotikler
Sen olunca insan düşünüyor
Nasıl daha çok yaşayabilirim diye,
Çeki düzen veriyor saçma alışkanlıklarına
Sonra ellerin ah yok mu o ellerin
İki denizaşırı kıtayı aniden nasıl da bağlıyor birbirine,
Nasıl yaza çeviriyor bütün iklimleri
Sevgilimsin sen bu garip duruma karşı
Canımın içisin kimsenin gitmediği
Sakin ve çiçekli sokağımda
Başköşedeki evde oturmuş kırmızı bir elma yiyorsun
Ben sana kavuşmak için
Uzaklarda çalıştığım gemilerin
Limanına demirlemesini bekliyorum
Karşılıyorsun en güzel halinle
Sarhoş oluyorum teninin kokusundan,
Çilekten bir mıknatıs gibi çekiyor dudakların
Nefes almanın bu kadar anlamsızlaştığı
Başka bir an daha bilmiyorum
Duruyor her şey uyuyor herkes
Taş kesiliyor imkânsızlık...