Sevgilimsin Ey İnsan Şiiri - Behçet Gülenay

bakakaldı gözlerimiz
uzak uçan beyaz güvercinlerin arkasından
sevgisiz bıraktık
soğuklarda penceremize konan küçük kırlangıçları
ve kanatları titreyerek ölürdü serçeler
birilerinin vazolarında solardı,
alıp eve götüreceğimiz demet demet çiçekler
kaşıklanmamış yemek sofrasına gözlerinden uykular
dökülen insan beklerdi
kalbimizi hasta bir istasyonda bırakmıştık
ne şaşılacak şey
uzaklarda aradık içimizdeydi sevgi

ömrümüz hiçbir şeyden habersiz
kalbimiz işlemiş durmuş!
net sevilmeyi beklerken
hep brüt sevdik…
bağırarak karşılık verebilmeli martılara
avuçlayıp hayatı dolu dolu yaşamalı
içinden kıvrım kıvrım nehirler akmalı insanın
gözlerinin yetmediği kıyılara varmalı
sevmeli, sevmeli…

solgun kenger çiçeğinin yaprağında
bak nasıl çiftleşiyor çekirgeler
hadi gülme hakkımızı kullanalım, sevecen
bir sarı sincap güneşleniyor en tepesinde
kurumuş badem ağacının
güneş nasıl değiyorsa yeryüzüne
öylece seviyorum, sevgilimsin ey insan
gel rastgele bir gölgede oturup
dokunalım gözlerimizle göğe, toprağa, suya…
uyurken seyredilen bir sevgili gibi
içimize çekelim tüm güzelliğini hayatın

hiçbir karınca diğerinin günlük gelirine konmuyor
çukurova yüzlü kız
bir buğday tarlası gibi münbit
kuşların kanatlarıyla sevip evreni
olanca güzelliğe kıyam etmek…
ben, sevgilim
ve yüzünü görmediğim diğer insanlar
mavi bir şarkıya dalsak
her yol ayrımında önümde yeni yollar
bir gül gibi
sevdiriyor bana hayatı anlatamadığım tatlar

gülümsediğim her çiçek tarafından öpülüyorum,
tazecik
bir çift dudak uzanıyor içimdeki şelaleye
duy kütürdüsünü
aşk tekneleri açıldı denize
aşırı yorum
kâğıtlara karaladığımız hayatımızı
dön sen heyecanların en orta yerinde
adı sen olan hayata

güzellik bakanın gözlerindedir
gözlerine gül ü yor ‘duğ’um zaman
nal sesleri geçiyor uykularımızdan
sev(iş) meyelim alışkanlık gereği dörtnala
tak kalbini atardamarıma
hayatının büyük dolaşımına
karışsın hayatımın taze kanı
insanları sevdiğim zaman iyileşiyorum
seni seviyorum,
seni net seviyorum, sevgilimsin ey insan!
sevmekten vazgeçsem
kırlangıçlar üşür odamın penceresinde

Behçet Gülenay