Sevgilim Sibirya Şiiri - Beyaz Arif Akbaş

Tekrar beni sevdiğini söyle
Baykal’ın kıyısındaki keşişlere,
eğer dilersen bırak öleyim
öleyim ki kötü iyi ne bileyim.

Durmadan akan aşkın Yenisey’e
bilirsin uzun bir zaman önce
eğer istersen izlerini silebilirdim
hatıraların, tüm bildiğim yaşam.

Karagas, ve soğuk kızıl Abakan
taşlardan okudum Numi Turum;
kutsal metinlerden öğrendim
kapı geniş olduğu gibi sonsuz.

Benim yanımda bir melek var
ölümsüz bir yanıyla hayat olan
sonsuzluk Pen’in Labirenti’nde
kardan balığın açık ağzı çekirge.

Sibirya bozkırlarında yüzlerce
yıl yürüdüm, acısıyla uyumak ve
Dostoyevski’nin gözlerinden akan
iki damla yaş için ben seni sevdim.

Benim üzgün sevgilim Sibirya
ki senin güneşe küskün yüzün
terk ettiğin çocuklarına soğuk
kalmayacak sevgimden benim.