Ayak seslerini duydum sanki
sevgilim Nisan yağmuru.
Ve hiç azalmayan heyecanım
giy dedi paltonu.
Giydim çıktım dışarı.
Evet gerçektende sensin
Kollarında ıslanırken,
anladım bir kez daha
delileri.
İnsanların aceleciliklerini
ve telaşlarını
yadsıdım birkez daha.
Ben yolun ortasındaydım
daha fazla ıslanmak için;
onlar en kenarında
kuru kalmak için,
binalarda şemsiyeleri.
Yağmurda,
birde yavaş yavaş
yürüyen bir insan
korkutabilir onları.
Yanımdan biri geçtiği zaman
hızlanırım bende rol icabı.
Ve sevgilim Nisan yağmuru
İyiki ben,
Sokaklarda dolaşıyorum,
sen damarlarımda,
saçlarımın arasından
girerek vücuduma.
Kayıt Tarihi : 27.1.2006 02:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!