Sevgilim Matematik Şiiri - Ömer Yavuz Er

Ey benim polinom gözlü sevgilim
Ne olur üzerimde ters dönüşüm uygulama
Zaten her türlü olasılıkta çarpanlarıma ayrılmışım
Karmaşık sayılar içerisindeyim lütfen beni yorma.

Sen benim için “özel tanımlı fonksiyonlar” gibisin
Bense senin parçalı fonksiyonun halindeyim
Benimde bir limitim var unutmuş gibisin
Sen getirdin beni bu hale sanki süreksiz gibiyim.

Dün bir rüya gördüm içinde türevlerimiz vardı
Logaritmanın türevini alıyordum birden bölümün çıktı
Nereden çıktı bu bölüm bizi hospital bile kurtarmaz
Diziler ve serilerle uğraşan mutlak değerle uyanmaz.

Seninle bir gün parabole binelim çok eğleniriz
Tepe noktasından geçerken belki apsisi teğetleriz
Başka kimse olmasın ama onlar bize aykırı
Belki eğilim gösterirlerse kabul ederiz asimptotları.

Seninle ben sinüsle kosinüsün kavgası gibiyiz
Sen kosinüs olarak beni hep dışlıyorsun
Sonra dayanamayıp yarım açı olan kalplerimizi
Karenle iki çarpıp bir çıkarıyor ve birleştiriyorsun.

Binomlu havalarda açılım yapma hasta olursun
Sonra integral kusarsın daha beter olursun
Matrise yatırırlar seni eşleniğini almaya çalışırlar
Asal köşegene sıkıştırırlar kartezyen çarpılırsın.

Biliyor musun hep karıştırırdım diskriminantla determinantı
Sonra öğrendim biri delta biri başlı başına Sarrus Kuralı
Neden hep beni bulur bu tür boş kümeler anlamam
Kusura bakma ama evrensel olsan da alt kümen olmam.

Sen yalnız geometri bilenler ol bense yalnız matematik
Aynı evrensel kümeyi paylaşırız oluruz hep birlik
Mantıklı olanda bu değil mi 1 ve 0’ın olması
Şu evrendeki her sistemin cebirsel yaşanması.

“p” ve “q” ayrılır ise bu durumda ne olur?
Ne olacağı var mı? Ancak ve ancak sonu bir hiç olur
Sürekli bir ilişki sağlanmıyor da neden mantık konuşuyor
Artan ve azalan grafikler kalksın sevginin limiti olmuyor.

Hayatta tümdengelip tümevarmakta varmış
Sigmayla pi birbirine her zaman âşık kalmış
Unutulmamış belki ama “ln” hep yalnız kalmış
Yavuzi bu şiiri sevgilisi matematik için yazmış.