Bir gece oturup,
Boşluğa yazdı acılarını.
Kimseye anlatamadı varolduğunu.
Yitenleri, yitirdiklerini anlattı sadece,
Nemli gözlerine,
Aynı nakarat eşliğinde;
“Bu yürek hüzne müptela
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim