Hani,umut güvercinleri salmıştık ya,vuslat semalarına.
yıllar geçti,hala dönmediler...
Gözbebeklerinden öptüğümüz kumrular küstü sevdalara,
Gittiğin günden beri sustu dilleri,
Nağmeler söylemediler.
SEVGİLİ! ...
Güvertesine,sevgi gülleri bıraktığımız sevda gemileri vardı ya,
Alabora oldular hasret fırtınalarıyla,
Dibe çöktüler...
SEVGİLİ! ...
Binbir heyecanın yeserdiği gönül bahçemize,
yarın fideleri ekmiştik,
Hatırlar mısın
Yokluğunda,yağmayı unuttu krkikindiler,
Kuru bir yaprağa döndüler.
SEVGİLİ! ...
Her seher vakti,
Çiğ damlaları ile ürpererek uyanan kan kırmızısı güller,
Dönmedin diye
Zemherilerde üşüyen kardelenler gibi boyun büktüler
EY SEVGİLİ! ...
Sensiz kalalı
Hep hüzünler döküldü kirpiklerimden
Isınmadı içim,
Meltemler bile yüreğimi üşüttüler...
Kayıt Tarihi : 6.2.2007 09:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!