Sevgilim Dersim Şiiri - Ajda Ruken Bana

Dışarıda bir metre kar esprisinin ardından, nispet yaparcasına denize düşen kar taneleri...
Deniz mavi...
Kar beyaz...
Kar denize sevdalı... Deniz geç gelen sevgiliye...
Denizin ülkesi uzak, çok uzak türkülere... Türküler Munzur,türküler deniz aşırı dağlar...
Sevdiğim, yarim... Seni düşünürken yüzünde hüznün çizgilerini taşıyan "annen" belirdi ansızın...Duvarda asılı tablo... Pencereden dışarıya savurduğu acımtrak bir tebessüm, resme düşen derin siluet..Gizlemeyi başaramadığın derin duygular! Seni bana bahşeden anne! Hüznünden öptüğüm kadın...
Belki hüznün çizgileri, belki de dağları tuz buz eden bomba sesleri... Süngülerden geçen çocuk çığlıkları... Yüzümde tebessüme dönüşen kar taneleri, yüzünde üşüyen çocuk gülüşü! Acımtırak bir tat genzimde - Çözülemeyen-Kördüğüm nefesim...
İsyan!
Süngü sesleri!
Karın denize düştüğü bir ülke! Mavi, masmavi...Sevinç... Kahkaha!
Toprağın gökyüzüne yükseldiği bir ülke! Sis.. Gri... Kan... Kırmızı...
İsyan!
Çığlık!
Bomba sesleri!
Ölü sesleri!
Sessizlik!
Toprağın gökyüzüyle buluştuğu çizgide dedemin isyan çığlığı...
Annemin yüzünde hüznün kanayan çizgileri...
Kuruyan memelerde açlığını,yalnızlığını doyuran bebeğin boğuk hıçkırıkları...
Ne Tanrı'nın gücü yetiyor çığlıkları bastırmaya-Ne toprak ananın kırılan kanatları sarabiliyor çocukları...
Deniz gülüyor!
Munzur ağlıyor!
Ağladıkça İnsan, dağ yerle bir oluyor!
Deniz mavi,
gök gri
Munzur kan ağlıyor! ! !
Sevgilim tarihim, sevdiğim Munzur,sevdiğim köklerimin yeşerdiği Dersim... Sevgilim Kürdistan!