Sevgilim-2 Şiiri - Erdal Yalçın

Tüketilmiş bir sevdayı kim almak ister ki sevgilim...?
içi hüzün duvarlarıyla örülmüş bir gönülde,
kim ikamet etmek ister ki? ... söyle bana...

gülün bülbülü meşgul etmesi,
ay çiçeğinin sarı benzini güneşe sunması hoyratça.
sen de böyle ayakta kal ey çınar..."
diyen ilah...
ikimize,
bir de adını bilmediğimiz o yaşlı teyzeye...
aynı suali soracaksa
biz hangi ideal için ölüyoruz ki güzelim...?

kor bir ateşten sadece biraz koyu saçların vardı...
saçların....
senin şifrelerini çözdüğüm kadar anlamlıydı...

ağzımı kapadım,
sükut ettim,
çünkü, gözlerinin kıvrımlarından aşağıya süzülen,
ince bir hüzün vardı
gönlüme düşmek için intihar eden...
konuşmadım...
dilimin ucunda bir sır vardı...
seni enkaza döndürmekten korkan bir endişe...
öylece kendimi esaretine bıraktım
o eşsiz gözlerinin...

seni kandırdım güzelim...
seni kaybetmekten korkup
seni değil korkudan sadece,
gölgeni sevdim...