Sevgililer Sultanın

Seni düşünüyorum ey sevgili;
Dünyaya geldiğin o günü
Rebuevvel ayının onikinci gününü
O gün cihan nura boğulmuş.
Zillet üzerine nur, zulmet üzerine özgürlük,
Karanlık üzerine aydınlık,
Karamsarlık üzerine umut,
Vahşilik üzerine şefkat,
Merhametsizlik üzerine merhamet,
İnsanlık üzerine umutlu bir gelecek doğmuştu.
Seni düşünüyorum ey sevgili;
Yüzüne bakanların gözleri kamaşıyor,
Umutsuzlara umut oluyorsun.
Gelişinle cihan mutluluğa boğuluyor
Sadece Abdulmuttalip oğulları değil,
İnsanlık seviniyor.
Seni düşünüyorum ey sevgili;
Gelişinle diri, diri toprağa gömülen kız çocukları bayram ediyor.
Gömüldükleri toprakların altından;
‘’Artık bizden sonraki kız çocukları bizimle aynı kaderi paylaşmayacak’’
Anneler bayram ediyor;
--Günahsız kız çocuklarını gözleri yaşlı ve çaresiz,
Ölüme göndermeyecek,
Kadınlar bayram ediyor;
—Kadınlık zillet olmaktan çıkacak,
Babalar bayram ediyor;
—Evlat vahşeti yaşanmayacak,
Köleler bayram ediyor,
—Köle pazarları kurulmayacak,
Siyahlar bayram ediyor.
—Artık siyah beyaz ayrımı olmayacak,
Fakirler bayram ediyor,
—Fakirlik zillet olmayacak,
Zenginler bayram ediyor,
—Vahşet ruhlarını bunaltmayacak
İnsanlık bayram ediyor
—Kan ve irin; gözyaşı olmayacak.
Seni düşünüyorum ey sevgili.
Dünyaya gelmeden sevgili babanı kaybediyorsun,
Dünya seni yetimlerin efendisi,
Meleklerse cihanın efendisi olarak karşılıyor.
O gün bütün peygamberler saf tutmuş.
Cebrail başlarında
Seni elden ele dolaştırıyor
Herbiri seni kokluyor
Bir sonrakine ulaştırıyor
Her biri kulağına bir şeyler fısıldıyor.
Ademi nebi cennetten kovulmasının pişmanlığını
Hz.Lut kavminin şilletini
Hz. Şit başka Salih bir başka
Süleyman, İdris nebi
Harun, Yahya, Davut, İlyas
Dile getiriyorlar ayrı ayrı ızdıraplarını.
Sadece sessiz sedasız seni koklayan.
Cebraile dahi sırrını vermeyen.
Nemrudun ateşine karşı
Hasbünallahü veniğmel vekil diyerek
Belalalara karşı Allah vekildir diyen
Halilullah seni tebessümle kucaklıyor
Seni düşünüyorum ey sevgili
Sevgili anneciğin üzerine titriyor
Dedeciğin Abdulmuttalip senin uğrunda
Servetini sebil ediyor.
Gelen kutlu bir misafir olunca
Alemi cihan bayram ediyor.
O gün gökkubbe bir başka güzel
Cihan birbaşka enfes.
Güller efendisiyle buluşuyor.
Cihana öyle bir koku veriyorsun’ki,
Bülbüller mest oluyor.
Gelişin Adem oğlunu zilletten,
Alemi zulmetten kurtarıyor.
Şeytan kahrından çıldırmış,
Avaneleri darmadağın
Ogüne kadar zulme mekanlık yapan saraylar
İnsalığı sahte tanrılar ile aldatan hükümranlar,
Yere yeksan oluyor.
Mekanlar yere yeksan olmalarına üzülmüyor,
Zulme tanık olmaktan kurtuldukları için;
Şükür secdelerine kapanıyor.
Bekledikleri kutlu misafire kavuşmanın
Burukda olsa sevincini yaşıyor.
O gün kâbe bir başka güzellikte
Sevgilisini bekleyen gelinlik kızlar gibi,
Dünyaya güzellik veren sen
Eşyaya güzellik veren sen
İnsanlığa güzellik veren sen.
Seni düşünüyorum ey sevgili
Bizimde yaşadığımız şu asra
Bir selam versen.
Versende o enfes kokunu tatsak.
Üzerimizdeki zilleti atsak.

Mustafa İbiş