Sevgililer günü cancazım oktay avcı

Bedenim senin diyorsun
diyorsunda
Bu vapurlar bu iskeleler
Bu feribotlar
Bu tren istasyonları
Bu garlar
Benimse neden getirmiyor
neden getirmiyor seni bana
diyorsunda getirmiyor
Giderken çalmıştı en son
En ürkütücü sesini bağırarak
Ağlamıştım
gözlerim dolmuştu
İçim burkulmuştu
Bir hal olmuştum
Oturup kaybolmuştum sensizlikte
Hüzünlü sahnelerin en
ama en acıklısını yaşamıştım
her durduğunda,
her kalktığında
Her geldiğinde
her gittiğinde çalıyor kulağıma
Geçerken istasyonlardan yolcular
Hep gittin
Hiç gelen olmadın
Oysa hep çaldı Tren raylarında
sirenler klaksonlar
En durgun
en kaybolduğum saatlerde
dalgınlığımı korkuttu bu ibne sesler
delirdim..
bazan sevinçten,
bazan öfkeden
bazan şaşkınlıktan
ne zaman akıllı olduk
aslında hep çılgındık
aslında hiç uslanmadık
yanıldık,
yanıltıldık cancazım
hep en rahatsız edici
en sevimsiz sesini duyduk gidişlerin
gelişlerin tadını çıkaramadık
erteledik sevinçleri
öteledik kuru fasulyem
dost acı günde beli olur
bu güne özel değil yanında oluşu kalbimin
her zaman düşlerimdesin karabiberim,
tek şekerli çayım her zaman
sevgililer gününde mesajımda aldın
en acı gününde yanındayım
unutma cancazım
bedenim senin diyorsun
Yasaklar koymuştun sevişirken
Benimse neden bu yasaklar
Bağırarak karşı koymuştun
bugün olmasın yarın demiştin
benimse neden bu erteleyişler
neden çağırdığımda gelmeyişler
arada hep kayboluşlar
neden cancazım.