Bugün sevgililer günü,
Aşkların tazelendiği,
Aşkların dile geldiği ve insanların,
Mutlu, umutlu günü.
Herkesin yanında birileri,
Kiminin eşi, kiminin sevgilisi,
Kiminin arkadaşı. Bense,
Boynu bükük bakıyorum çaresiz.
Yine yalnızım, yine şanssız,
Kalp kırık dökük,
Kalp yaralı, kalp sancılı,
Kalp küskün sevdaya.
Beynimde fırtınalar kopar,
İçimde kor yangınlar,
Midemde kramplar,
Başımda eser kavak yelleri.
Yine sevgililer günü,
Benim yıkım günüm,
Ölüm günüm.
Hiç kimsem yok, ne yâr,
Ne de yâr dediğim insanlar,
Hepsi yüz üstü bırakıp gitti.
Yatağım musalla taşı,
Yastığım mezar taşı,
Yorganım kara toprak.
Her 14 Şubat,
Her sevgililer günü,
“BENİM ÖLÜM GÜNÜM”…
15 Şubat 2011
Zafer ÖzkayKayıt Tarihi : 16.2.2011 18:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgililer gününe özel şiirim...
![Zafer Özkay](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/02/16/sevgililer-gunu-benim-olum-gunum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!