Sevgili'ye Sitem Şiiri - Alparslan Alp

Sen, mutluluğun resmini çizebilir misin?
Sen ey sevgili, sevginin ve sevilmenin değerini bilir misin?
Yoksa sen, sevgisiz ve kalpsiz yetişenlerden misin?

Sen hayatın ne demek olduğunu düşündün mü hiç?
Ya da akıp giden zamanın önemini
İnsanın tek değil, çiftken mutlu olduğunu,

Hiç bunları düşündün mü?
Bir gece ansızın yatağında,
Yatarken, uykusuz kaldığın gecelerde.

Sen âşık olmayı bilenlerden misin?
Âşık nasıl olur insan bilir misin?
Ansızın olur, her şey bir anda,

Siyah-beyaz olan yaşam,
Bir anda değişir.
Aşığın gözünde yaşam,
Renkli, rengarenk bir dünya haline gelir.

Sen hiç seni gönülden seven bir insanı,
Terk edip yüzüstü bırakıp giderken,
Arkanda bıraktığın insanın,
Ruh halini, onun ne hale geldiğini hiç düşündün mü?

Yoksa sen ey sevgili, bencil, sadece kendi benliğini,
Egosunu tatmin etmekten hoşlanan, o züppe, zengin, şımarık
Ruhsuz, duygusuz sevgililerden misin?

Sen soğuk, yağmurlu gecelerde tek başına,
Caddelerde hiç yürüdün mü bir gece yarısı.
Sevdiğin insanı endişe edip, bilinçsizce çıktın mı hiç dışarı?

Sen, sevdiğin insanla aynı şehirde yaşadığını bildiğin halde,
Onunla aynı havayı teneffüs edip, aynı sokaklardan geçtiğin halde
Ona ulaşamamanın, ona kavuşamamanın verdiği acıyı kalbinde duydun mu?

Ey sevgili, geride bıraktığın âşık,
Şunu iyi bil ki artık,âşktan ve sevgiden,
Yoksun bir halde.

Duygularını artık kaybetmiş,
Hayata dair umudunu yitirmiş, bir hastane köşesinde,
Kalp nakli bekleyen bir hasta gibidir...

Ey sevgili, sen bütün bu söylenenlerden sonra,
Hâlâ mutluluğun resmini çizdiğin zannında mısın?
Aslında içinde büyük bir boşlukla dolaşan,

Hayatta mutlu olduğunu sanıp,gerçek mutluluğun,
Öneminden ve değerinden habersiz bir şekilde dolaşıp,
Hayatını sürdürmeye devam etmektesin...