Sevgili'ye Şiiri - Mesut Kılıç

Bir çift gözde başlamıştı
Suskun bir bakışta yeşermiş
Bir tebessümle yerleşmişti
Kalbimin en güzel yerine
Ama nedense hep platonikti
Ve o benim kalbimde tekti
Her ne kadar bilmese de
Kalbimdeydi onu bulmuştum
Ama nedense kendimi kaybetmiş
Hayattan kopuvermiştim
Günler geçmek bilmiyor artık
Kaçtıkça önüme çıkıyor
Yüzüme bakıyor
Ben ise söyleyecek bir kelam
Bir söz bulamıyordum
O sordukça ben susuyordum
Kaybolmuştum girdaplarda
Sürükleniyordum takvim yapraklarında
Takılı kalmıştım gözlerinin karasında
Kaçmak istiyordum
Kaçacak yer yoktu
Her yol ona çıkıyordu
Yemeğimde, suyumda, sigaramda
Ve zamanla her nefes alışımda
Herkes çalışır masa başında
Bense arar oldum koridor başlarında
Tutsaktım artık bir kıyı kentinde
Ben kaçmak isterken bu limandan
Gidecek gemi bulamamış
Vizemi alamamıştım
Ama olsun
Sen olacaksan olsun
Sen yoksan kahrolsun
Olmamın anlamı yoktur
Olacaksa sensizlik
Yazmasın mezartaşımda bir ibare
Sürecekse sürsün bu sessizlik