Seni yazıyorum, adını yazıyorum
en güzel mısralara, en eski anlatımla
adın yazıldıkça kısalır satırlar
birbirini kovalar durur mısralar
ben, seni, yazdıkça unutuyor
konuştukça hatırlıyorum
ben, seni hatırladıkça ağlıyor,
düşündükce deliriyorum
ben, seni anlattıkça için için ağlıyorum
seni ifşa etmekten korkuyorum
ben, seni her gece kalbime gömüyor,
her sabah güneşten evvel kucaklıyor,
ve her sabah gözyaşlarımla yıkıyorum.
Sen, benim son rüyamsın, açık gözlerimde
sen, benim çocukluğumsun duvar dibinde
sen, benim güneşimsin, mahpus camında
sen, benim serabımsın, sahra çölünde
sen, çocuklarımın kahramanı
sen, soğuk gecelerin sıcak masallarısın.
sen, gökyüzümün parlak yıldızı
sen, yıldız kayarken sakladığım gizimsin.
Sen, benim son gelinimsin, beyazlar içinde
sen, benim son çeşmemsin çöl ortasında
sen, benim resmimsin kapanan gözlerimde
sen, benim jokerimsin ölüm döşeğinde
sen, benim azrailimsin benden evvel öldüğünde.
İSTANBUL 2002
Ensar CevvalKayıt Tarihi : 4.10.2002 00:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)