Yalnızlığım bir gün bana misafir oldu
Gitmedi sonunda yatıya kaldı
Benmi onu sevdim omu anladı
Sonunda arsızca yüzüme güldü
Uğraşlarım umutsuzdu ben bilemedim
Sonunda ruhumla alaya durdu
Kovmak istesemde beceremedim
Yalnızlığım bana çiçekler verdi
Kıyamadım çiçekleri çok seviyordum
Oda beni sevdi meyveler verdi
Şimdi seviyoruz birbirimizi
O bensiz ben onsuz yapamıyoruz
Beni bırakmıyor paylaşamıyor
Git başımdan desem surat asıyor
Öyle bir kapladıki tüm benliğimi
Sanki bir asker gibi nöbet tutuyor
Kayıt Tarihi : 4.9.2000 08:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!