Gecenin geç bir saati,
Zilim çalıyor uzun uzun,
Fırlayıp kapının deliğinden bakıyorum,
Yalnızlığım bu gelen
Üşümüş bensizlikten,
En eski arkadaşım o beni
Düşünmeden kapımı açıyorum...
Paylaşamamış kendini kimseyle,
Benden başka.
Çıplak ayaklarıyla koşmuş
Şehrin ıslak arnavut kaldırımlarında,
Karanlık sokaklardan geçmiş
Yolda yakalanmamak için aşka...
Bu yüzden nefes nefese kalmış,
Bensizlikten bunalmış
Soluğu yanımda almış...
Aynı yatağa uzandık sabaha dek,
Neredeyse takati bitecek.
Başını omuzuma koymuş,
Ağladııı,ağlayacak...
Ammaan haa...sakın haaa,
Yalnızlığın
Anlamı kalmayacak...
03.09.2004
algida cafe/alsancak
mng
Kayıt Tarihi : 4.9.2004 16:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
--Abdulvahap Yıldız---
TÜM YORUMLAR (1)