Sevgili üstad,
“Yaş otuz beş yolun yarısı eder”
Demiştin ya bir zamanlar.
Artık öyle değil
Yarılanmıyor şimdi yollar
Ve gencecikken toprağa düşüyor canlar
Ne şakaklarımızda kar,
Ne de kapımızda bahar.
Gözlerimizin altında değil
Yüreğimizde artık
Dizelerine can veren mor halkalar.
Gökyüzünün rengi aynı, kırmızı
Hep kan kırmızısı.
İnsanlar ecellerini beklemiyor,
Birbirlerine ecel oluyorlar.
Azrail mi?
Can alamıyor
İnsanoğlunun aldığı kadar.
Kayıt Tarihi : 22.11.2013 12:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!