Her gün bu saatlerde
telefonum da
isyan bayrağını çeker
şarzım bitti der
ah gurban ne yapayım
fakirim yeni bir telofon alacak param yok
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
İnsan bazen telefonuyla da, terlikleriyle de, kedisiyle de arkadaş olur, dertleşir...
Telefonların teknolojisine yetişemiyoruz. Öğrenmeye çalışıyoruz. Ama torunumun verdiği telefonda isim filan ararken, olmadık bir yerde, meselâ minübüste giderken, çektiğim video sesli olarak çalışmaya başlıyor. Kapatamıyorum. En sonunda telefonu tam kapatıyorum ki sussun... Acaba erken mi geldik dünyaya diyorum ama, bizim zamanımız daha güzeldi...
Ama yine de iyi ki telefonlarımız ve bilgisayarımız var.
Bazen, olmasa daha mı iyiydi acaba desem de....:))
Sonsuz sevgiler Nimet Hanım... Lütfen hep yazın siz. İnanın okuyoruz. Yazamasak da...Hâlenur Kor
okuması hoş bir paylaşım güçlü anlatımıyla
yüreklere taht kuracak nitelikde özenle yazılımış
ve biz üyelere sunulmuş kutlarım yürekten kardeşimi
Ben de telefonumdan yana dertliyim.Hatta öteki kullandıklarımdan da.Teknik özürlüyüm ya,nasıl edip edip kullanılmaz duruma getiriyorum bir yıl bile dolmadan...
Şiiri okurken kendime güldüm..
Ama 'açıklamalar'daki açıklama ayrıktı.
Güzel şiir;neyse...
Kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta