Bin yıllık aşkımız bizim
Bin yıllık sevdayı büyütüyor gözlerin
Ölüler ölüler rüyanız sizin
Hayatla doluydu dünyanız sizin
Bana öyle bakma çocuk üşürsün
Eğer sen istanbulsan şimdi
Ben romayım
Yine köpüklü rüyalar görüyorsun
Bana ağustos gecelerini soruyorsun
Ben gülüyorum
Sonra bir başkası olup çıkıyorsun
Yine sokakları aydınlatıyor lamba
Lambada çalıyor televizyonda
Eğer sen İstanbul’san
Ben kendimin düşmanıyım
Yeni sarmaşıklar büyüteceğim
Ey sevda ey şiir
Senin aşkına nice kafiyeler üreteceğim
Senin namına ne kafiyeler
Kayıt Tarihi : 5.6.2011 20:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Kemal](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/06/05/sevgili-sultan-sarayim-9-bin-yillik-askimiz-bizim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!