Sevgili Şiirim Şiiri - Asaf Sevgül

Hüznümü dağıtan ruh eşim
Gülücükler saçan güneşim
Doğmuş, sana gönül vermişim
Meğer ezelden severmişim

Kah bulut olup, yaşlar döktüm
Kah güneş değdi, küle döndüm
Külden doğdum, göğe süzüldüm
Meğer kanatlanan kuşmuşum

Mevsimler geçtim teker teker
Bir kaç gündü, yaz ile bahar
Yaprak döküşümdü sonbahar
Meğer karı dinmez kışmışım

Karların içinde yol aldım
Yolda sevginle karşılaştım
Hüzün yüklü yalnızlıktın
Meğer seni bulacakmışım

Ruhlarımız buluştu ilkin
Sonra kalbime aktı kalbin
Köküm, dallarım oldun benim
Meğer sana konacakmışım

Kalbe şifa, ruha ilaçtın
Aşkınla filizlendim, açtım
Artık her şeyimdin, candın
Meğer sende açacakmışım

Sanki yine, yeniden doğdum,
Seninle gözlerimi açtım
Dinmez sevinç gözyaşlarım
Meğer sana yağacakmışım

Sevdiceğimsin, biriciğim
Kıymetlim, can özüm, sevincim
Gözlerimdeki sevgi selim
Meğer aşka doyacakmışım