Ezel yıldızım Öğretmen’ime;
Ey perdelerin kapatamadığı, ey örtülerin saklayamadığı, ey hava kadar havai, ey su kadar mai, ey saf bilinç, ey nakış, ey nakkaş, ey asıl, ey suret, ey gerçek, ey sır ve ey hayal üstü hayal öğretmenim, senden aldığım ilk ders sevgiydi. bana sevmeyi öğrettin. Zaman tüm yüreği ile kirli bir kederin içinden geçerken, bütün yakın ve uzak çağlara değecek ak yonca olan sen bana aynı zamanda hayatı öğrettin. Varlığına şükürler olsun.
İçimi donatan ve düşlerimde saklı olan güzellikleri, tatlı sözlerinle altın kanatlı ışıklara dönüştürdün sen öğretmenim. Zarif ve alabildiğince alımlı kişiliğin ışık yeşili kaldırımlara sinen amber kokusu gibi gözlerime asılı kaldı. Okyanus vurgunu beynimden, sayende sevgi yüklü gemiler geçtiğini her gün hatırlıyorum. Aklımın silinmez talihine kazıdığım hatıraların ışığa hasret kirpiklerimde asılı durmakta hala. Yusuf’un düştüğü kuyu kadar hasretken gözlerim gün ışığına, sevgin ve şefkatinle hayat buldum ve bende senin gibi onurlu bir öğretmen oldum.
Ah benim canım öğretmenim, çıplak gözlerimle gördüğüm cennet çiçeğim, kuruyan dallarıma akan ışıklı ırmağım, Sesimi duyan, sesini duyduğum, uykumun rüyası, gelmiş ve geçmiş tüm güzelliklerin özeti olan sevgili öretmenim, ak yoncam; hala yüreğimde biriktirdiğim sevginin tanrısal gücü seninle yeniden yeni menekşeler ve laleler açsın diye şafağın atmasını hasretle bekliyorum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta