Hava soğuk....Kış..
Sabırsız düşlerim,
sancılarıma üzülen gökyüzü,
bir de ben...
dedi ki evren;
-aç avucunu...
açtım.
Yıldızlar dökülüyordu,
birini tuttum.
En güzeliydi.
Bana parlıyordu.
Kalakaldım....
Sendin o..
O an gözyaşlarımdan,
evren bile durdu
Annelik bumuydu?
Bu nasıl kokuydu?
Benliğimde taşıdığım canı,
avuçlarımda tutar olmuştum...
Öptüm kokladım,
bir türlü doyamadım.....
Sen benim oğlumdun
Gönlümün tek neşesi,
bütün kuşların ortak sesi,
arzularım,heveslerim,
yağmurlarım,rüzgarlarım,
her yanımda yediveren nefesi....
Sen oldun canım yavrum...
Bebek,çocuk,delikanlı,
Şimdi koskoca bir adam
Ama benim oğlum...
Yıldızlar biraz kıskanç....
Sesleniyorlar;
-En güzelimizi seçtin,
-Madem seçtin
-Bu günü unutma! !
Hiç unuturmuyum.
Hala avuçlarımda
O gün gibi...
Haykırıyorum geldiğin günü
Kutsuyorum bütün ömrünü
Teşekkürler Tanrı'ya! !
Teşekkürler evrene! !
Ve....teşekkürler sana.
İndiğin için avuçlarıma...
Benim sevgili oğlum..
Seni çok seviyorum..
Doğum günün kutlu olsun.....
Nurten KaraKayıt Tarihi : 29.1.2013 20:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!