Sevgili Kasvet Şiiri - Tunahan Gültepe

Kasveti sevdim.
Gökyüzü bir sigaranın dumanı
Alabildiğine gri,
(Hey! Sen ardına düşürdün sevdanı)
Merak ediyorum; mezarlar yeterince karanlık mı?

Kasveti sevdim.
Yıllarca pis koktu sakallarım
(Sen! kalbini düşürdün. Alsana onu!)
Seyrettim yağan yağmurları gıkım çıkmadan
Tam on sene içtim sigarayı
Ağzımın pis kokmasından

Kasveti sevdim.
Ağlamaklı günlere huzur dedim
Mutluluğunu değil; bir aşkı mutsuzca
Yaşamayı sevdim...
(Sen! mutluluğunu düşürdün. Gözüm görmesin onu!)
Umutsuzca inandım; umuda

Kasveti sevdim.
Acının pençelerine aşık ruhumun;
Çiçeklerin renklerine kızgın,
Kül rengi dünyayı hayal ettim.
(Sen! gökkuşağı düşürdün. Gözüm görmesin onu!)
Çiçekleri bir kadının ellerinde değil;
Mezarlıklarda sevdim...

Kasveti sevdim.
İnanamazsın görsen,
Yıldırımları sevdim, gürültüsünde;
Gazabın gücünü, ışığında;
Aydınlığın zulmünü gördüm
(Sen! ben deliyim! Anlamıyor musun?)
Kuşlar uçuyor diye;
Hayat güzel olmak zorunda mı?