Sevgili Karanlık Şiiri - Ali Derviş

Artık korkmuyorum karanlıktan,
Çocukluk günlerimi hatırlıyorum da ne çok yüzüstü bırakmışım,ne kadar da aşağılamışım onu,
Karanlığa küfreder aydınlığın onu paramparça etmesine zevklenir ama hep orda olduğu düşüncesine katlanamazdım,
Korkardım ya karanlıktan, ne büyük ahmaklık
Oysa şimdi, sadece karanlığım kaldı yanımda, sadece sigaramın dumandan oluşan, dünyamı kaplayan o kudretli karanlık..
O karanlık ki çevremdeki gözlerden beni sakınıyor beni kıskanıyor belli ki,
Yoksa bu kadar yalnız olmamın başka ne sebebi olabilir..

Geceleri uyumuyorum muhabbet ediyorum karanlığımla, hatta bana şarkı bile söylüyor her gece farklı kişiliğe bürünerek,
Bazen de içiyoruz birlikte,istemeden ağlıyorum,susuyor..
Çünkü o da biliyor içince gözüme hatıraların kaçtığını.
Biliyor ki hatıralarım; hatırlayamadığım rüyalar gibi kafamın bi köşesinde çürüyüp yok olacak,
Her şey anlamını yitirecek ve yalnızca o uğultulu,sonsuz karanlık saracak kaybolmuş,ruhsuz bedenimi.