Sevgili Kalemim Şiiri - Demet Tarakçı

Kahkaha sesleri geliyor kulağıma
Geçmişten kalma mutlu sesler bunlar
Gözlerden yaş damlatırcasına
Herkese zorla duyururcasına sesler bunlar
Şimdiyse yine dökülüyor yanaklarıma yaşlar.
Bu kez derdimi haykırırcasına.
Düşünüyorum da bir yandan geçmişi; hayallerimi, anılarımı...
Yine bir tebessüm sarıyor dudaklarımı
Peki ya geleceğim...
İşte o an bir daha ağlıyorum
Hangi geleceğim?
Bir kalemim bir ben
Peki ya eskiden
Nerede şimdi dost dediklerim, sevdiklerim
Neden eskiden bir kenarda duran kalemim
Şimdiyse tek tesselim.
Ey sevgili kalemim
Bari sen söyle nerede benim sevdiklerim
Mutluluğumu yazamazken onlarla paylaştıkça sevinirken
Benim derdim kederim sende mi gizli ey kalemim
Göz yaşlarımı acılarımla harmanladım
Sana mürekkep yaptım
Sonrada bir kağıda aktardım
Bir şişeye hapsedip engin denizlere attım
Dalgalara söyledim seni kız kulesine götürecekler
Kim bilir belki birgün biri bulup okur seni
Okur da anlar ne çektiğimi