Fena alıştırdın kendine öyle;
Yüreğim ve beynim tutsağın oldu.
Bilerek saygıda kusur edemem;
Bırakamam seni, nedendir, bilmem!
İlk kez gördüğümde yadırgamıştım;
Ne yapacağımı bilemiyordum.
Biraz bocaladım ve kaygılandım;
Bırakamam seni, nedendir, bilmem!
Derken aylar, yıllar geride kaldı;
Sana olan sevgim bir çığa döndü.
Âdeta yoldaşım, azığım oldun;
Bırakamam seni, nedendir, bilmem!
Beraber ağladık, zamanla güldük;
Arada gücendik, bazen dövüştük.
Hiç ayrılamadık her şeye karşın;
Bırakamam seni, nedendir, bilmem!
Düşünmek, düşlemek bile istemem;
Ne sen beni bırak, ne de ben seni.
Kaderin cilvesi hiç belli olmaz;
Bırakamam seni, nedendir, bilmem!
21.04.2009
Seçil KaragözKayıt Tarihi : 22.4.2009 10:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!