Sevgili İstanbul Şiiri - Zeynep Sati Yalçın

aleme sırdır güzelliğin
gönül defterimsin sevda şiirimsin
İstanbul efsaneler kentisin

sırlar alemi surlar alemi
aç kapını güller şehri
aç ki göreyim düş cennetini
iki deniz gibi birleşip
otağ kuralım yazgımıza
Yuşa! dan destur olursa

ey İstanbul düş cennetim
koynunda büyür kutsalı
yitik ermişlerin
sen İstanbul’sun sen bir süreyya
gece ve gündüz uykusuz ana

yedi katlı sema misali
uzanıp sere serpe
denizden döşeğine
emzir Kızkulesin’i
kuşat surdan kollarına

sen şımarık bir sevgilisin şimdi
maşuklarını anlat şairlere
güvercin ayaklarını uzatıp suya
şehzadelerin kovuluşunu sonra
ve ağıdını sultanların
anlat İstanbul biraz da acısını yokoluşun

sevdanla denizi kızıllaştıran
ismini destanlaştıran
Fatihi, Konstantini
adıyla güzelliğine bereket katan
Nedim'i Baki'yi
Yahya Kemal’i bir de Orhan Veli’yi…
Vinchi yaşasaydı eğer
ve seni tanısaydı ey İstanbul
Monaliza yerine seni çizerdi

ey İstanbul düş cennetim
arındır ihanet etme
gül serp asırlık kirlerime
ve huşu yanık kalbinde gizli
Ayasofya’nın

Ayasofya nazlı gelini yedi tepenin
“seferberlik almış koynundan yiğidini
ağıtları parçalamış al yenini”*

ah İstanbul
yarası ruhumun
dalgaların acısını duymaz gemilerin
sudan güller yaparım aşkına
sarnıçlar coşar saraylardan
onulmaz yaradır varoşların
altın mıdır sahi taşın toprağın
ve İstanbul ekmeği suyu şairlerin

ben abası yırtık
taşra havarisi
kadim dostun olmaya
and içmiş gül taciri

sen iki ruhlu şımarık sevgili
benim yalnız benim sevgilim
ve düş cennetim olur musun

*Bir halk türküsünden nakarat.