Sevgili -ıı- Şiiri - Mecit Aktürk

Hayli zaman alsa da, başardın sonunda bak
Tebessümü çehreme sürgün ettin sevgili
Güller açan gönlümü sahara gibi kurak
Bakışlarımı dalgın, üzgün ettin sevgili

Kaderim ellerine yakarken hergün kına
Solan hayallerimin varamadın farkına
"Hatasız insan olmaz" diyerek gelme bana
Hangi işini doğru, düzgün ettin sevgili

Meziyet sanarken sen aşkımla eğlenceyi
Keşkelerle inlettim uykusuz her geceyi
Girdiğin otağımda bana bu işkenceyi
Değil ayda-yılda bir, hergün ettin sevgili

Belli ki beyhudeymiş; değmedin emeğime
Az karmadın ağunu mutluluk yemeğime
Günlerimi güneşe, ilhamı yüreğime
Kalemimi kâğıda dargın ettin sevgili

Gör ki; her buyruğuna boyun eğen lâleyken
En musibet dert için alınmaz bir kaleyken
Yatağına sığmayan coşkun bir şelaleyken
Biçare, bitkin, harap; yorgun ettin sevgili

Sevgili dedim diye sanma ki sevgilimsin
Serilsen yollarıma, basılmaz bir kilimsin
En öfkeli bakışım en sitemkâr dilimsin
Her darbeni emsalsiz vurgun ettin sevgili...