Sevgili Hüznüm Şiiri - Hatko Halil Ulutaşlı

Yollar sonsuz
Gündüzler umutsuz
Geceler yorgun
Arkamdan ölüm kovalar
Beni bıraktığın
Her coğrafyada...

Tesadüftür doğuşum
Doğru ama
Çerkes oluşum.
Farkında değilim
Bakıyorum nafile
Maalesef
Kör olmuşum.

Beynim iki bin yıllık
Yüreğim her gün yaralı
Ben meğer
Kültürlü yoksulmuşum.
Kraldan çok kralcı
Tüm sorunlara yabancı
Bir kimliksizliğe
Hapsolmuşum.

Neredeyim, kimlerleyim
Konuştuklarım anlaşılmıyor
Konuşulanları
Anlamamaktayım.
Memleketimden
bir karış uzaklıktayım.

Kovalıyor beni
Ölümlü rüzgar
Mezarımı hazırlamışlar.
Neredesin sevgili hüznüm
134 yıl yetmedi mi
Dönmezsen ben de
Ötekiler gibi
Teslim olacağım.
Yalvarıyorum sana
Yüzünü bir göreyim
Tenine bir dokunayım
Yok olmadan
Götür beni
Getirdiğin yere
Sevgilim sevgili hüznüm...