Hikmet Büyükoğlu - Sevgili Herkes Şiiri ...

Bir aşkın, zamanın örsünde dövüldüğü, kelimelerin kadife misali ruhları sardığı bir hikâyedir bu. Düşünceler içinde savrulan, tutkulu bir muhabbetin kanaviçeye işlenmiş inceliklerinde soluklanan bir serüven…

Kelimeler, tıpkı Sâbit gibi, titrek bir mum ışığında titrer; ve aşk, Attar’ın Simurg’a ulaşan hikâyesi gibi bir arayış içinde var olur. Şu dünyada en çok sevdiğini kaybedenlerin kelimeleri en keskin olanlardır ve biz, yitirdiklerimizi kelimelerle sonsuz kılmaya çalışan bahtsız seyyahlarız.

Sevda, tarih boyunca filozofların, şairlerin ve bilginlerin en derin düşüncelerine konu olmuştu. "Aşkın özü, ruhun ölümsüzlüğüne inanmaktır," derdi Platon, çünkü sevda, insanı kendisini aşmaya çağıran bir yankıdır. O halde, aşk dediğimiz şey, bizleri benlik sınırlarımızdan koparan, karşılaştığımızın içinde kendimizi bulduğumuz o büyük titreşim değil midir?

Bahar, toprakla buluştuğunda, Homeros’un kaleminde olduğu gibi yeni bir destan başlar. İnsan, sevdayı tattığında, tarihin en eski kelimeleriyle konuşmaya başlar. Zira, "Aşkta ve savaşta her şey mübahtır," derken Vergilius, aşkın da savaş kadar çetin bir meydan olduğunu anlatmak istemiştir. Ama bazı savaşlar, barışın ta kendisidir.