Elli’li yaşlarda bir garip mi oluyor insan, yoksa ben mi garip oldum sevgili günlüğüm✍🏻
Yok yok telaş etme çok önemli değildir halim sanırım.
Şu gözlüğüm varya; şu yakın gözlüğüm afedersin sinir oluyorum ona. Nereye bıraktığımı zaman zaman bilemiyor arıyorum. Nereden çıkageldi ki sanki, yaş kemale mi erdi yoksa ruhumla çekişmeli. Ruhum diretiyor onyedisin diyor; ayak vuruyor, yakını görmek için gözlük lazım olunca, zaman diş biliyor ruhuma, gör beni başucundayım unutma diye ekliyor…
Arada kalıyorum sevgili günlüğüm, arada, hep arada kalıyorum yazık değil mi bana?
Nihayetinde gözlüğü bıraktığım yerden her defasında buluyorum ama işte zamanımı alıyor.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta