Sevgili Gamzelime (1) Şiiri - Betül Başar

Sevgili gamzelime...

Nasıl da isterdim bu yırtık pırtık yaralı kalbimi, bunca yara almadan sana sunabilmeyi... Yaşadığım tüm geçmişim ve sancılarımı silip gönlüne fırtınasız girebilmeyi... Gece yatağıma yattığımda, huzur sunduğun bahçemizde aynı huzurla gezebilmeyi...

İşte bunları düşünüyorum ben gamzelim. Güne başlarken, geceye hasret katarken ve seni tüm benliğimle isterken bunları düşünüyorum ben.

Yaşanmışlıkların gölgesinde üşürken yüreğim, içimi ısıtan sevgine dönüyorum yüzümü ve utanıyorum beni ben yapan dünlerimden. “Keşke” diyorum, “Keşke sadece sen olsaydın ezelimde ve ahirimde “... “ Ne elime başkası değseydi, ne gönlüme sızı girseydi”... Tek sen olsaydın mazimde...”

Şimdi çok geç biliyorum ama düşünüyorum işte bazen... Elde değil, elimde değil...

Bu sabah kokunun sindiği yatağımda güne merhaba derken, yüzüğümüzü öperek başladım yaşama. Yeni doğan bebeğin yaşam çığlığını attım sessizce gönlümde ve daha çok sevdim ben seni bugün. Gülüşünü düşündüm önce, gamzelerinde kaybolduğum gülüşünü. Sonra gözlerindeki ışıklar geldi gözümün önüne ve o ışıltıya dalıverdim aniden. Şefkatle harmanlanmış bakışlarında eridim bittim,düşlerken gözlerini...

Ellerinin sıcaklığı tenimde ve ruhumda gezinmeye başladı usulca, sevgimle eşlik ettim o kutsal anlara. Birden nurlandı odamın ve dünyamın her santimetresi ve kalbim daha da hızlandı tutkuyla yaşarken seni.

Gözlerimin önünde beliren silüetin öyle tapılası, öyle kutsaldı ki, bakakaldım sadece ışıl ışıl parlayan yüreğine. İşte tam o an, yüreğimden yüreğine bir gökkuşağı açıverdi sorgusuz, sualsiz ve ben teslim oldum o eşsiz anın tebessümüne...

Sonra ilk tanışmamız geldi birden aklıma. Aralığın o soğuk gecelerini yaşarken başkent, içimin en acıdığı zamanda gelmiştin dünyama ve ben daha görür görmez seni esir olmuştum gamzelerine. Dosttun paylaştın gönlümü yakan acımı. Ben konuştum sen sustun, sadece sustun ve dinledin gözlerimi... Ne çok şey anlatmıştı o gece gözlerim sana. Kelimelerin tınısında kaybolmadan gerçeği dinlemiştin bakışlarımdan; doğru yerdeydin, doğru izdeydin ve doğru sözleri duydun gözlerimde... İşte o an dosttan öte oldun benim için. Dosttan, candan, kandan, her şeyden öte oldun. Elimi tuttun ve sıcaklığını yansıttın her hücreme, bıkmadan, usanmadan... Yüzüne kondurduğun tebessümün ise bir kıvılcım oldu, düştü içime.

AŞK koydum adını; ne duyduğum, ne gördüğüm ne de yaşadığım hiçbir şeye benzemeyen bir tattı o an gönlümde nefeslenen. Hani limana demir atar ya gemiler soluklanmak için, işte ben de demirlenip kaldım o dingin limanda o an ve hiç gitmedim bir daha, gitmeyeceğim de...