Sevgili Enver Bey İçin

Ne şen kahkalardı beraber olduğumuzda
Topraktan, gülden, çiçekten konuştuğumuzda
Ne mutlu olurduk birbirimizi bulduğumuzda
Doğayı bahrı fidanı sevdiğimizde

Neşe saçardık çevreye tavla oynayışımızda
Ayağa kalkardık ada her çift atışımızda
Birbirimize sevgi verirdik her buluştuğumuzda
Tohum verirdim, fidan alırdım her karşılaştığımızda

Seni hep anardık her mutluluğumuzda
Tabiattan güzellikten her konuştuğumuzda
Size hep koşardık adaya her uğrayışımızda
Aşırı mutlu idik siz varken yanımızda

Ve şimdi içimizdeki, derin acıyı şöyle haykırıyorum:
Adanın sembolü biberi tuzu
Senin bu soğuk şakan arattı buzu
Nasıl kıydında terk ettin bizi
Yerin cennet olsun unutamayacağız seni

Arkadaşım can yoldaşım derken
Hep birlikte güzel yemek yerken
Uçtun gittin yalnız bıraktın bizi
Yerin cennet olsun unutamayacağız seni

Çok muhabbet tez ayrılık getirdi
Sensiz olmak bizi üzdü bitirdi
Ölüm toprak asla silemez bizi
Yerin cennet olsun unutamayacağız seni

Ferhat, Nilgün sana çok çok üzüldü
O şen şakrat ailen inan süzüldü
Gülen resmin kalbimizden çizildi
Yerin cennet olsun unutamayacağız seni

Sensiz ada eski tad vermiyor
Yüzler asık artık kimse gülmüyor
Bahar çiçek mutlu etmiyor bizi
Yerin cennet olsun unutamayacağız seni