Sevgili Dostum Şiiri - Cahit Zarifoğlu

Döngel yutar gölgeleri - içi piliç taşlığı
çoban çocukların bile aldırmadığı
hatta koyunların koyun yavrularını bile
kaale almadığı
küçük turist sürüleri geçerken
Tarihsel bir seyirmeyle
Ali kayası gerilenir heybetlenir

Kendi
Uzak kendi kemiklerinden
En uzak kendi kemiklerinden
İlgisizlikle boyun boyuna yaşanırken
Tanıması birdenini

Kendi birdenini kalabalığın
En dayanıklı topraklarda o yıllarda
Ne tarihler kırıldı ve olurdu ki
Devasa karınlı mağaralar bile
Yılardı

Kendi birdeniyle bir genç insan çocuğu
Ana - baba kemiğinden evaralarına
hatta caddelere bile aralanarak
Bir kırbaçucu atılımayla
Şamlayıp
Binlerce ince çelik pürçüklü patlamalarla

İşte elleri işte duyguları
Görünce çıplak etini
Kavuşmayan giysileri arasından bir meczubun
Kendi birdeni ve bir insan çocuğu
İçaçıcı ışıklar harlı yaldızlar tutuyor başının üzerinde
bizim evin önünden de geçti
bizimle de gözgöze baktı
Sevgili dostum insan kalabalığımız
Diye sözetti bizlerden

O yüzden
Mümkün olduğunca doğurur
bizde kadınlar