Sevgili Çocuk Şiiri - Ömer Küçükkaya

Buruk bir gecenin yalnızlığındayım!
Sadece bir televizyon dizisi,
Yada hayatın karasını anlatan,
Renkli aptal kutu bunun nedeni…

İnsanlar acılara niçin itilmiş bu kadar?
Niçin hep bir şeylerini kaybetmeye mahkumlar?
Aslında asılları gibi olamamalarımı bunun sebebi?
Yoksa sadece kopmalarımı insanlıklarından…

Bir demet güle koşarken ezdikleri papatyalar,
Biraz daha fazla için kaybettikleri çoklar,
Gülümsemek için döktükleri gözyaşları,
Ve kanaâte kapadıkları duygularımı asıl neden?

Kimliği olan kimliksiz bedenler!
Kimliği olmayan kimlikli bedenler…
Bir savaş aslında hayat,
Ama neden hep barışa koşamaz bedenler…

Kelimelerin dramatikleşmiş son hali,
Veya umuda açılan bir hayal penceresi,
Neden hep sevmesine rağmen kıskanmak,
Ve neden hep sadece doğru olamamak?

Bir dizi film ve bir annenin dramı,
Her gün önümde bir başka suç!
Ve suçun ne olduğunu bilmeyen,
Cennet düşmüş melek gibi bir çocuk…

Birileri AB derdinde iken,
Birileri mayınların kurbanı!
Birileri hayata göz açarken,
Birileri kapamış göz kapaklarını…

Kimi neyi nedeni olmayan bir hayatın,
Belki de en acıklı sahnesi!
Bir anne bir çocuk ve bir hayat…
Sadece babalarına muhtaç!

Kimlerin kimsesizlerin kimliksizliklerin,
Hayata güvene dostluğa açılmak isteyenlerin,
Beklide kim bilir dediğimiz,
Gecenin gündüzün binlerce hikayesinin öyküsü…

Sadece bir tek dileğim var!
Sevgiyle büyüyen çocukların hayatı,
Sadece bir tek temennim var!
Sevgiye kucak açmış çocukların dünyası…

Ömer KÜÇÜKKAYA
23:52 20.11.2006