Sevgili Bir Hayal Gibi Şiiri - Metin Bektaş

02.09.2002
Bir bahar sabahında duydum sesini
Ceplerime kanserli havalar bulaşmışken
İpek sicimler gibi döküldü suskunluklar yüzümden
Mosmordu çarıklarıma bulaşan özgürlüklerim
Ve o yalın sessizliği
Vurup gitti cellatlar

Ben yoktum orada
Yalancı peygamberler gibiydi kimliğim
Canhıraş feryatlarla yavaş yavaş
Şeffaf bir sabah gibi kırıldı sokak fenerleri
Ve yerleşti bu kirli şehrin aşk konaklarına
Zümrütten şekilli umutlar.

Ben seni
Sevgili bir hayal gibi içmişim yıllarca
Eski halkların eski duvarları ki
Tek bir kimlikti taze dimağlarda
Çisil, çisil yaşamak zilleti
Boynumuzda vebal
Ağır ve soysuz
Ve artık yeryüzünün
Her yeri benimdi…

Her hasb-ı halde yüzümüzden
Maskeler sıyrıldı korkularak
Umutlar yeşerdi. / Umutlar tükendi
Ve dev aynalar kalakaldı orta yerde
Şaşkın ve çırılçıplak…

Oysa o şuh nutukları
Öz gözlerimde eskitmiştim ben
Billur bir mabet de dua gibi
Ilık bir vahiy, nüfuzlu bir name gibi
Kefen korkularından uzakta,
Ve o dev aynalar gibi çırılçıplak
Öz yüreğimde eskitmiştim…

Ey ruhumun bilinmez yüceliklerine
Biçilmiş giysiler gibi sokulan kadın! ..
Yanan gül yaprağına dokunmuş gibi tenim
Bilirim; Gözlere has sevincin ışıltısıdır bu
Bilirim; Ölümle oyunun aynasıdır bu…

Ey kadın!
Ey ruhumdaki susuzluğun saf zemzemi
Nesin, Nerdesin, Kimsin?
Bu yalancı fecr de bildiğim tek özgürlüğümsün
Ve ey Kadın, ve ey varoluşum
Önünde secdeye vardığım
Öz kıblegâhımsın