Sevgili beni Şiiri - İsa Yıldıran

Hayalin odamda gezdi dolaştı,
Diyardan diyara götürdü beni.
Hasretin gönlümü doldurup taştı,
Yangınlar içine attı bedeni.

Ne olur gülüver, acımı dindir,
Aşkın ateşi öldürdü beni.
Derdimin dermanı bil ki sevgindir,
Sevgin bir ozan oldurdu beni.

Sensiz buralarda geçmiyor zaman,
Bir ışık ver, ondur sen beni.
İsmin dilimde zikirdir her an,
İsminin hatrına yaşat sen beni.

Gönül laf dinlemez, kar etmez ferman,
Gönlümün sururu oldun sevgili,
Düşmüşüm aşkına Mecnundan yaman,
Çöllerde divane yaptın sevgili.

Seni canımdan çok severim hala,
Kendine kul eyledin beni.
Başımı bu yola etmişim feda,
Kurbanlık koyuna çevirdin beni.

Benim derdime derman sensin bilirsin,
Derdime bir derman versen sevgili,
Yalnız seni sevdim, gönül perimsin.
Rüyama bir gelip çıksan sevgili.

Taç giydirip sana, bakam sultanım,
Kapında bir köle eyledin beni.
Bu dünyada ancak sana hayranım,
Aşkınla mezara koydurdun beni.

Yaşarım acıyla aylar ve yılları,
Zamanı bir asra çevirdin sevgili.
Eritip yok etti, çaldı çanları,
Katlime bir ferman oldun sevgili.

Bir gelsen yüzünü göreyim seni,
Hasretin aşkıyla yaktın sen beni.
Ölmeden bağrıma basayım seni.
Dertlerden yatağa düşürdün beni.

Bi çare kalmışım, dünyam karanlık,
Karanlık çağlara koydun sevgili,
Beden zayıf düştü, ölümse anlık,
Ölmeden mezara koydun sevgili.

Gözlerim kapandı başın sağolsun,
Aşkın bıçağıyla öldürdün beni.
Bekledim gelmedin, canın sağolsun,
Kimsesiz mezara koydurdun beni.

İSA YILDIRAN