Sevgili Antalya Şiiri - Mustafa Ceylan

Tünek Tepesi’ nden seyrettim seni,
Afrodit misâli göz kırptın bana;
Masmavi sularla, altın kumlarla
Portakal bahçelerinde gezinen
Yosun gözlü kızlarla
“Gel! Gel! ” diyordun...

Geyik Bayırı’ ndan seyrettim seni,
Nar çiçeği gibi gülümsedin bana;
Sihirli, ılık bir nefesin vardı,
Saçlarını yıkıyordun
Düden’ de, Kurşunlu’ da.
Zümrüt kıyılarınla, cam piramitinle
Ayna tutuyordun bana
“Gel! Gel! ” diyordun...

Mazı Dağı’ ndan seyrettim seni
Gizlice “Beni seviyor musun? ” dedin
Dağların denizlerin kadar güzel
Poyrazın meltemin kadar efsunlu,
Seni sevmemek mümkün mü?

İmkânsız seni bırakıp gitmek
Sensiz yaşamak ölüm, biliyor musun?

Kepez Varyantı’ ndan seyrettim seni,
“Akşam oluyor, ışıklarımı yak! ” dedin
Çam kokan, muz kokan havanı soludum
Donattım ışıklarla her yanını
On dördünde bir ay ışığı
On binlerce parlak yıldızla
Bezedim gök yüzünü...
Parklarımda, bahçelerimde gezin
“Haydi gel! Gel! ” diyordun...

Sonra,
Tutuştuk el ele
Yat limanında iki bira salladık
Konyaaltı Sahilinde taş attık denize,
Dans ettik kızlarla Lâra’ da,
Saklıkent’ ten gelen kar üstüne
Tatlı döküp yedik...
Sen beni, ben seni
Ölesiye sevdik
Ölesiye sevdik...