Sevgili anacığım
çiceklerle konuşurdun,
kuşlarla dertleşirdin.
bülbül gibi güzel sesin
kulaklarım da yankılanırdı.
sensiz dünya ne kadar elemliymiş.
sensiz günler ne kadar kaygılıymış.
Öldüğün gece uyuyamadım
oysa insanlara uyku tekniğini öğretirdim.
Tüm yöntemleri uyguladım,
yine uyuyamadım.
Duvarlarda dokunduğun ellerinin izi vardı,
yüreğinin sevgisi odamda dolaşırdı.
Babamla sarmaş dolaş olduğunu gördüm
İlk defa ele ele tutuşmuştunuz.
bulutlar sizi kıskanıyordu.
Yıllara öfkeliydin,
vefasızlara kırgındın.
öl ki sana ağlayayım
en sevdiğin sözündü
Öleceğini iki gün önceden söyledin
sevdiğin bahçene son kez baktın
minarenin yeşil ışıkları ruhunu aydınlatırdı
ezanda hep uyanıktın.
Yaradanın adını kendi adından çok anımsardın.
ruhun en güzel yerlerdeydi
babama kavuşmuştun
bizleri anlatmaya çalışıyordun
yorgun bedenini belki hala seviyordun...
Kayıt Tarihi : 7.4.2012 21:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Akif Korkmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/04/07/sevgili-anacigim-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!