Sevgili ablama... Şiiri - Arif Bozbey

biliyormusun,ben senden önce öleceğim
arkamda ne bıraktım,hep merak edeceğim
arkamdan ağlayacak,üç-beş kişiden birisin
sevgi bir tarikatsa,bilki onun pirisin

söyle kardeşlerime,boşa ağlamasınlar
ben fani,toprak baki,hep böyle yaşasınlar
mezarımın başına,dikiversen bir takoz
tabutumu el yapsın,olsalarda marangoz

çağırdı beni mevla,yürüyorum emrine
bir sırdaş olurmusun,o bedbahd gelinine
söylersin karıma,oğluma,bisiklet alsın
adının ardında hep benim soyadım kalsın

kızım hep istemişti,alamadım bir bebek
saçında altın rengi,elbisesinde ipek
ben mahvoldum,süründüm,bari onlar gülsünler
eceliyle öldü de,onlar öyle bilsinler

anama yazmak isterdim,off,yazamıyorum
hayatımı mahvetsede,ona kızamıyorum
şunu bil ablacığım,acımı dindirensin
ruhum ölmek istiyor,beden nasıl dirensin?

doyamadım dünyaya,gençliğe doyamadım
mutluluk yokum dedi,ama ben duyamadım
çektiğim bu çileye,bir isim koyamadım
bak geldi,buldu ecel,sonunda adım,adım