Sevgili Şiiri - Döndü Dülger

SEVGİLİ!...
Adı sevdaydı Sevgili!
Tek kişiye ağır hasarlı bir mesken, zemheri bir soğuktu,
İki kişiye ışıl ışıl mavi bir deniz, asude bir doğuştu.
Biz olmak kaidesiyle,
Efsunlu bir yolda, doğa üstü bir varoluştu.

Adı sevdaydı Sevgili!
Kısacık bir an için ömür feda edebilmekti.
Adım atmadan gönlü illegal bir baskına teslim ederek,
Saati durdurmaktı kirpik kıvrımlarında.
Güneşin doğuşunu izlemekti göz çukurlarında.
Uykuya savaş açmaktı, sabahı sabah etmekti,
Aşkı gönlünü yokladığında.

Adı sevdaydı Sevgili!
Yeri geldiğinde göğsünü açıp ortaya koyabilmek,
Yeri geldiğinde yüreğini söküp uğruna serebilmekti.
Kaybetmek korkusuyla tir tir titreyip,
Dualara yüz sürmekti bir kez olsun görmek umuduyla.

Adı sevdaydı Sevgili,
Sevda yanmaktan korkanların harcı değildi,
Omurgalı bir duruş, yürekli bir şahlanıştı.
Yüreğin yetmediği yerde gönlünü küstürmek pahasına,
Önünü ilikleyip onurluca yoluna bakmaktı.
Sevgili! Sevda ne kendini, ne masum bir gönlü kandırmaktı.
Ne de bir canı göz göre göre yangına sürükleyip,
Ahını almaktı....
Döndü Dülger