Sevgili.. Şiiri - Yakup Ersen

Sevgili...
Sigarayı bıraktım..
kokladığın rezillik
yanan yüreğimden gelir...
bedenimi saran alevin is kokusudur...
 
Ki ben yanmışım...
 
Bir pervaneydim ki ben açar açmaz gözlerimi dünyaya
gördüğüm ilk mum alevine vurulmuşluğum...
ve çarpışım alevine çarpılışım göz bebeklerine
ve yanıp kavruluşum ve tutuşan kanatlarım..
bir anda yanıp biten bir yürek
ve bir saman alevi senin sevgin..
ve bir kül yığını benim dünyam.
ve sen
ve
gözlerin...
 
 
Sevgili...
Hikayem kaderimdir seni gördükten sonra yazılmış..
üstü kara kalemle çizilmiş bir hayatım ben...
 
Alınma gücenme kırılma diye
saklamışım asırladır içerimde burukluğumu
tutulmuşluğumu...
 
 
Ben her akşam yokladığım kapında
Seni görmeyi en çok dileyen
ben her gece rüyasında seni görmeyi en çok dileyen
ben senin fakir şairin
ben senin sefil hakirin...
 
 
darma dağınık bir cümle
darma dağınık bir tümce
darma dağınık bir libas
sesi boğunuk bir gitar
sesi soluk bir ney
kırık bir bardakda eskimiş bir mey...
 
 
her devrik cümlede bir gizli öznesin
her şarkımda bir melodi
her günüme bir lütuf
her anıma bir
 
Sesini telefonu kapattığın anda özlüyorum
ki sen yıllardır telefonada bakmıyorsun...
Gözlerini gözlerimden alamıyorum
ki sen hep gözlerini saklıyorsun..
sen göz kapaklarını aralıyorsun
ben haps oluyrum göz bebeklerine
sen başını çeviriyorsun ayrılıktan yana
Ben kurşuna diziliyorum
essalatu hayrun minen nevm
derken ezanlar....
 
Ardı Arkası gelir siz yeterki sabr edin