Nur hüzmesi misali Ay yarıldı geceden
Süzülerek gönlüme akıp girdin sevgili
Sen bana bahşedilen armağansın Yüceden
Sol yanıma nüksedip yaram sardın sevgili
Toyluğun girdabında kıymetin bilemedim
Sabrının karşısında fütursuz kalamadım
Öyle bir yerleştin ki kalbimden silemedim
Zaman ilacım oldu sende erdim sevgili
Bilirim ki geç kaldım hazan mevsimi geldi
Benimle yürüdüğün çile dolu bir yoldu
Sabrının sayesinde seninle yüzüm güldü
Gönlümün sarayından gönül derdin sevgili
Yaşantıma yön verdi hayat arkadaşlığın
Aciz cana güç verdi zor günde yoldaşlığın
Kırık kol yende kaldı sağlamdır sırdaşlığın
İki yüce dağ gibi oğul verdin sevgili...
Kayıt Tarihi : 17.4.2020 02:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Diğer yanımız... Bizi bütün yapan, tamamlayan...
Elbet onunla bölüştük her derdi, her sırrı ortak paylaştık...
İki dağ gibiydik...
İki sevgili...
"Oğul" vermesi de ondan, o yüce sevgiden, sevdadan...
Güzel şiir..
İçli, "eşi" yücelten...
Tebrikler Bülent Bey, Kardeşim..
Şiire değer katan güzel yorumunuz için teşekkür ederim sağ olun var olun
Teşekkür ederim güzel bakıp güzel yorumlayan yüreğinize sağlık
Teşekkür ederim sayfama şeref verdiniz
Çok güzel bir şiir okudum.Bence bu şiiri mutluluk, huzur ve sağlıklla yaşayarak eşinizle birlikte yazmışsınız.
Tebrik ederim.
Kaleminiz mutluluğunuz daim olsun.
Saygılarımla
Hayat hikayemiz iki kişilik olunca öyle oldu çok teşekkür ederim
Amin Teşekkür ederim gönül gözünüze sağlık İbrahim hocam sağolasın varolasın
TÜM YORUMLAR (7)