Sevgili Şiiri - Şehrin Delikanlısı

yokluğunda yanan bir mum gibiyim sevgili.. eriyerek bitiyorum.. yavaş yavaş ve tik tak saatler geçerken... yokluğunda bir buz kütlesi gibiyim sevgili.. biraz su oluyorum.. biraz buhar.. yokluğunda , sağanak bir yağmur gibiyim sevgili.. toprağa gömülüyorum.. biraz çamurlaşıyorum.. biraz yağmur birikintisi oluyorum.. insanlar üstüme basmamaya özen gösteriyorlar.. yokluğunda , güneşin batışı değilim sevgili.. sen hiç güneşin doğuşunu izledin mi ? aniden havanın soğuması ve envayı çeşit kuşun çığlıklarını duydun mu ? sevgili.. yokluğunda, bir tarih gibiyim sevgili.. sürekli sayılan günler gibiyim.. gelmeye nazlanan ve gelmeyen.. geldiğinde de nasıl geçtiğini anlamadığın , beklediğin her hangi bir olay gibiyim sevgili.. yokluğunda , kimsesizler yurdundaki bir çocuk gibiyim sevgili.. annesini hiç görememiş , ama onu sürekli rüyalarında gören çocuk gibiyim sevgili.. yokluğun , sevdiğim bir şarkının radyoda çıkması gibi sevgili.. sesini açtığımda şarkının bitmesi gibi.. yokluğun, arife günü, bir çocuğun yeni kıyafetler alamaması kadar acılı ve hayal kırıklığı sevgili.. yokluğun benim kabilim.. aşkım ise habil.. öldür beni sevgili.. bir dakikalığına bana doğru bir bak.. ben diye ... ben .. yani emrah.. diye .. ne var ise gördüğün.. işte o senin yokluğun.. işte benim sensiz yok oluşum.. benden geriye ne var ise sevgili, hepsi senin yokluğun.. yokluğundaki her gün dört mevsim