Sevgili Şiiri - Sinem Kül

O sandal karaya açıkta battı,
Ne sen sağ kaldın içinde, ne de ben
Birer yabancı oldu kurtulanlar
Ne kendini avut artık, ne de beni

Bu akşam, yeniden, adını anmam dediğim sana yazıyorum…! ! ! !

Oysa tanıdığım en vefasız sevgilisin
Ama sevgilisin işte
Kimsenin olmadığı kadar sevgili,
Kimsenin olmadığı kadar yakınsın…
Seni düşünmüyorum
Sen hep varsın
Seni koparmak için benden
Yaşamla oyalanıyorum
Beni sensiz bir düşün
İşte öyle bir yaşamla oyalanıyorum
Senin avuçlarındayken
Değersiz bir kağıt parçası gibi
Ellerinde buruştuğunu gördüğüm, yaşamımla oyalanıyorum
Müjdeler olsun sana,
Bana yazdığın kader, buna kendinde hak bulduğun kader
Sonunda beni buldu
Senden başka kim gelse yabancı, derdim
Yabancıları da sevmeyi öğreniyorum
Ben senden başka kimleri seveyim
Dedim ya sevgilisin…
İnsan istese biter derler
Demek yeterince istememişim şimdiye kadar
Yine de çok özlüyorum seni
Kötülüklerini de, iyiliklerini de
Bir sandalda iki kişi bütün ve çıplak günleri de
Yine de çok özlüyorum seni
Yüzüne de ardından da küfretsem de
Oysa dedim ya, tanıdığım en vefasız sevgilisin
Ama sevgilisin işte
Kimsenin olmadığı kadar sevgili,
Kimsenin olmadığı kadar yakınsın…

13 eylül 2004/22:45