Sevgili Şiiri - Mülkiye Eranıl

Ey Nebi özleminle,
Bu bîçare yanmakta.
Kapında bir baht-ı kara,
Hep seni anmakta.
Yıllardır susamış bak:
Gönüller kurumakta.

Sensiz yazlarımız kış,
Baharlarımız ise güz oldu.
Bu sineler hasretle,
Hicranla doldu.

Sensiz haneler viran,
Çehreler bitap,
Kalpler seni anarken,
Diller olmuş lâl.

Hüzün yağmurları,
Yağmakta gözlerden.
Bu garip ayrılmadan,
Kendi özünden.

Gel ey Beklenen!
Tut elimden.
Uzaklaşmadan ne olur?
Benliğimizden.

Ey Sevgili artık;
Bu ayrılık yetmez mi?
Öteler ötesine,
Bu divane gelemez mi?