Sevgili... Şiiri - Cihan Özel

Sana geliyorum sen ne kadar kaçsan da benden

Bir serçe yüreğinde geliyorum

Bir rüzgâr esintisinde

Bir bayram sabahı şenliğinde

Sana geliyorum umutsuzlukları geri bırakıp

Anlık sevinçlerle sana geliyorum

Ne çok severdin sana geldiğim günleri

Ama şimdi varlığına ulaşamıyorum

Yokluğunun deryasında

Varlığınla kayboluyorum

Ah be sevgili gidişin bitirir mi sandın her şeyi

Siler mi sandın o büyük maziyi

Ben seni senden önce sevdim ki

Yokluğunda bitirebileyim sevgini

Ne çok sevdim ben seni

Seni ve senin olduğun yerdeki herkesi

Önce sen gittin sonra diğerleri

Ben yine pencerelerde ben yine hazanlarda

Dönmeyecek sevgiliyi, gelmeyecek dostları beklerim

Senden sonra ne yağmur vurdu beni

Ne de kar etkiledi

Senden sonra mevsimlerde şaşırdı kendini

Sanki sana güzel görünmek için çabalıyorlarmış

Sanki senin için gülüyormuş güneş

Sana parlıyormuş yıldızlar

Gece zifiri karanlık

Gündüz alabildiğince yalnızlık

Ne giderken sana el sallayabildim

Ne de gittiğin yerlerden seni döndürebildim

Ah be sevgili imkânsızlıklar içinde imkan aramak

Sevginle köşe bucak kaçmak

Kendi içinde insanlarla saklambaç oynamak

Ne zormuş ne kadar acıymış

Gidişin mi beni vuran

Terk edilişim mi acıya boğulmam

Ama her neyse seni sensizlikte yaşamakta güzelmiş

Seni sensizlikte sevmekte marifetmiş

Şimdi ben seni arar oldum

Kimsesiz bir çocuk yüreğinde

Köşe başı sessiz çığlıklar eşliğinde

Ne gittiğin yolları bulabildim

Ne de geleceğin yollara pusu kurabildim

Ben seni sevdim…!

Ben senin için kendimi yol ettim

Ah be sevgili..!

Ben seni sensizlikte sevdim

Seni çaresizlikte içimde büyüttüm

Tamamlanamayan şiirlere mısra ettim

Ne şiirim tamamlandı

Ne de varlığın beni bulup da hayatım anlamlandı