..Sevgili Şiiri - Turgut Uzdu

Bu bahar ışıklarımı gömüyorum karanlıklara
Sana kafiye aramaktan yoruldum
Soğuk olan ne?
Üşüyorum sevgili
Yokluğunu sevemedim bir türlü
Ne seni buluyorum ne kendimi

Bitirmek istiyorum mehtapla dostluğumu
Sadece hayal günü yeniden yaşamak gözlerinde
Sözlükler yetmiyor seni anlatmaya, beni anlatmaya
Araya ya bir boşluk giriyor ya nokta ya da virgül
Adımlarım sana doğru ey sevgili
Yaklaştıkça uzaklaşıyor muyum
Nerede, nedir bunun sihri

Her gece sevmek isterdim bakışlarını
Yaşanmamış bir geceye razıyım şimdi
Açıp perdeyi baş başa yıldızları dolaşacaktık
Küskünüm sevgili
Bütün uzaklıkları kırasım var
Yeniden yazmak için kendimi
Baştanbaşa yırtasım var

Saçların mı sen kokuyor, sen mi saçların
Pembenin aynı tonunda mı dinleniyor yanakların
Özlüyorum
Her şafak yeniden çizdiğim yollarda yürüyorum, karanlık
Yorgunum sevgili
Yokluğunu sevemedim bir türlü
Ne seni buluyorum
Ne kendimi

Üşüyorum sevgili
Diktiğim filizler üşüyor
Gözlerimin birinde sen birinde ben
Tuttum seni, sakın korkma
Düşüyorum sevgili
Boğdum güneşimi kendi kızıllığında
Yasaklanmış uçurum kenarındayım bak yine
Ellerim titrek
Üşüyorum sevgili